Autor: Eliza Piotrowska
Wydawnictwo: Media Rodzina
Streszczenie: Narratorem książki jest dziewczynka, która idzie do pierwszej klasy. W tym samym czasie, jej ciocia zaczyna pracę jako szkolna woźna. Każdy rozdział to krótka opowieść o szkolnym i około-szkolnym życiu, pisana językiem i z punktu widzenia pierwszoklasistki.
Wrażenia rodzica: Eliza Piotrowska pisze bardzo nierówno. Niektóre jej książki nam się podobały bardziej, inne mniej. Mnie jej książki nie zachwycają, ale dzieciom zwykle się podobają, bo są dość proste w odbiorze, zarówno jeżeli chodzi o tekst jak i stronę graficzną. Ale ta książka to mały koszmarek. Wyliczę kilka jej kiepskich stron:
- każdy rozdział zaczyna się od wstępu na pół strony - każdy rozdział od tego samego! Nie wiem czemu ma to służyć, może zamysł był, że dziecko będzie czytało jeden rozdział i żeby za każdym razem przypominało sobie kim jest ciocia Jadzia? Książka jest przeznaczona dla rówieśników narratorki, nie sądzę, żeby 6-7 latek miał z tym problem. Dla nas było to bardzo irytujące i wstęp pomijaliśmy.
- styl narratorki jest infantylny - to zabieg celowy, bo książka pisana jest jak coś w kształcie pamiętnika. Ale jest w tym trochę niekonsekwencji - niektóre proste pojęcia i słowa są tłumaczone a za chwilę narratorka używa słów, którymi raczej 6-latki się na codzień nie posługują. Styl ten jest też strasznie irytujący, narratorka dryfuje, odbiega od tematu (no ale to akurat zwiększa autentyczność).
- pewne rzeczy są obśmiewane, jak u dzieci, ale jednak nie chciałabym żeby moi chłopcy zaczęli odbierać to jako akceptowalne zachowania.
- no i przede wszystkim ilustracje: KOSZMAR.
Wrażenia dziecka: Chłopcom też się książka nie spodobała. Po dwóch pierwszych rozdziałach S. już nie chciał jej słuchać, M. liczył jeszcze, że będą jakieś ciekawe przygody. Jeżeli chodzi o ilustracje to S. pytał dlaczego ci wszyscy ludzie mają zeza a M. dlaczego te obrazki są takie dziwne.
Sugerowany wiek: 6+
Ogólna ocena: Nie polecam, strata czasu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz